ÖRNEK İNSANLAR DİZİSİ-7
MEHMET AKİF
(İstiklal Şairi)
Yazları kışa çeviren bir savaş, gelip bir ülkeyi can evinden vurmuştu: Birinci Dünya Savaşı...
Korku, gözyaşı, kan, göç, ayrılık ve bolca ölüm vardı. Koskoca Osmanlı
Devleti’nin gücünden kuvvetinden artık eser yoktu. Analar yavrularını
kınalayıp bir bir cepheye gönderiyordu. Belki de bir daha hiç görmemek
üzere...
O yangın yerlerinde tertemiz alınlarından vurularak yere serilen o can
evlatlar Anadolu’daki gariban analarının ciğerlerine hiç sönmeyecek
közler bırakıyordu.
Bu közlerden biri de dertli şair Mehmet Akif’in yüreğinde yanıyordu.
Onun elinden en çok yazmak geliyordu. Günlerce gecelerce beyni zonkluyor
ve sonunda memleketin her köşesinde, cephelerin orta yerinde yaralı ve
yorgun gönüllere merhem süren, aşk olan, şevk olan, ümit olan dizeler
yankılanıyordu.
Akif dizeleriyle şifa dağıttı. Biz onu “İstiklal Şairi” diye iki
kelimeye sığdırdık ama o, en az kalemi kadar tesirli yaşantısıyla ikinci
bir şiir daha yazdı. Örnek bir hayat şiiri...
Yazar: Sevgi Başman Çizer (Kapak): Ceyhun Şen Çizer (İç): Ahmet Demirtaş Yaş: 12+ (Genç) Tür: Biyografi Sayfa: 152 Ebat: 13,5 x 21 cm Kâğıt: Kitap Kâğıdı Cilt: Karton Kapak
